Eśli mamy same belki: aby zapewnić trwałość i wytrzymałość konstrukcji nośnej, łączenie płyt musi przypadać na krokwiach. Łączenie to miejsce najbardziej narażone na wygięcie pod ciężarem śniegu i pod wpływem innych czynników. Stosujemy profil łączący z poliwęglanu lub wykonujemy tę czynność z użyciem profili aluminiowych górnych i dolnych.
W przypadku, kiedy konstrukcja z krokwi i poprzeczek (kontr łat) jest w jednej płaszczyźnie, to łączenie płyt może być między krokwiami. Wtedy montaż poliwęglanu komorowego odbywa się z wykorzystaniem profilu aluminiowego góra-dół z uszczelkami gumowymi S229. Dolna część profilu działa jako podparcie łączenia płyt, bo opiera się na kontr łaty.
W ten sam sposób wygląda łączenie płyt, kiedy mamy belki położone wzdłuż budynku (krokwie skierowane w poprzek strony spadu) lub kiedy poprzeczki są położone na belki.
Profile przykręcamy za pomocą wkrętów z podkładką gumową, tzw. farmerów. Otwory również muszą być szersze niż średnica śruby o 3–4 mm. Krok między wkrętami to maksymalnie 35 cm.
Zostawiamy odstęp między płytami około 2-5 mm.
Wkręt musi przycisnąć komory płyt, ale ich nie zmiażdżyć.
Rodzaje profili łączących:
- profil H łączący z poliwęglanu (3 i 6 mb) – łączenie koniecznie musi przypadać na belki;
- profil aluminiowy górny z górną uszczelką S229 – jeśli łączenie płyt przypada na belkę (1/2/3/4/5 mb);
- profil aluminiowy góra-dół z dwoma uszczelkami S229 – jeśli łączenie płyt przypada między belkami na kontr łaty (1/2/3/4/5 mb).
Polecamy też zastosować uszczelkę dolną na całej konstrukcji lub taśmę piankową EPDM. Eliminuje to stukanie i trzask, które powstają przy rozszerzaniu płyty pod wpływem zmian temperatury. Użycie tej taśmy jest opcjonalne, jeśli nie będą Państwu przeszkadzały dźwięki przypominające stukot jak przy delikatnym opadzie deszczu. Jeśli chcemy uniknąć tych dźwięków, to taśmę dajemy na każdą belkę po długości tam, gdzie płyta leży na belce.